Συνέντευξη Sifu Duncan Leung για το Wing Chun απο τον Sifu Henry.
“ Όχι δε δοκιμάζω, μπορώ να σου δείξω όμως, αν θες να δοκιμάσεις, θα πας πραγματικά ( you go for real )…. Αυτός είναι ο τρόπος. ( That’s the way !!!) “
“ Το πιο σημαντικό πράγμα ( για τους ασκούμενους ) είναι το άτομο που μαθαίνει πολεμικές τέχνες, θα πρέπει να μαθαίνει τις αρχές ( principle) κάθε κίνησης και την ιδέα πίσω από αυτή. Δηλαδή τι κάνει και γιατί το κάνει και ποιος είναι ο λόγος που εφαρμόζει την συγκεκριμένη τεχνική, την συγκεκριμένη στιγμή. “
“ Με πήγαν στο σχολείο καλών τεχνών έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω και επειδή παιδικός μου φίλος ήταν ο μπρους λη. “
Henry: Γεια σε όλους καλώς ήρθατε στο κανάλι μου! Γυρίζω αυτό το βίντεο πρώτη φορά μαζί με τον δάσκαλό μου.
Βρίσκομαι στην Κίνα και είχα την ευκαιρία να κάνω μια σύντομη κουβέντα με τον Sifu Duncan Leung και να θέσω τις ερωτήσεις που έχετε σε αυτόν.
Duncan: Ευχαριστώ πολύ που είμαι μαζί σας.
Henry: Επειδή πολύς κόσμος μπορεί να μη γνωρίζει πες μας πότε ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με το Wing Chun.
Duncan: Στην αρχή ξεκίνησα την ενασχόληση μου με τις πολεμικές τέχνες σε ηλικία εφτά ετών μετά από μία επέμβαση που είχα στο νησί Μακάο. Ήμουν στο νοσοκομείο για εννιά μήνες και το σώμα μου ήτανε αδύναμο μετά από τόσο καιρό καθισμένος στο νοσοκομείο και σαν παιδί δεν είχα πολλές ευκαιρίες για άσκηση. Οι γονείς μου με πήγανε να μάθω κολύμπι και φυσικά πολεμικές τέχνες αυτές ήταν οι επιλογές που είχα τότε. Φυσικά σταμάτησα το κολύμπι και ερωτεύτηκα τις πολεμικές τέχνες και ένας λόγος ήταν επειδή ήμουνα εννιά μήνες στο νοσοκομείο δεν μπορούσα πλέον να καλύψω την ύλη στο σχολείο. Με ενδιέφερε πιο πολύ να ασχοληθώ και να μελετήσω τις πολεμικές τέχνες το οποίο είναι πολύ λυπηρό αλλά έτσι έγιναν τα πράγματα και είναι OK. Επειδή δεν μπορούσα να αποφοιτήσω από το δημοτικό όπως κάνουν όλοι οι απόφοιτοι στο Μακάο κανείς δε με αποδεχόταν οπότε έπρεπε να πάω πίσω στο Χονγκ Κονγκ μαζί με τους γονείς μου γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή και στο Χονγκ Κονγκ όταν πήγα ήμουν σε δύο σχολεία αλλά δεν μπορούσα να τους φτάσω και στο τέλος με πήρε ένα άλλο σχολείο εξαιτίας φίλων και έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω wing chun και επειδή ένας από τους παιδικούς μου φίλους ήταν ο Μπρούς Λή.
Ο ξάδερφός μου ήταν στην επιχείρηση ταινιών και ο πατέρας του Μπρους ήταν κι αυτός στις ταινίες με ηθοποιούς και επειδή δεν ξέρουν όλοι όλους αλλά εμείς γνωριζόμασταν και ήμασταν κοντά επειδή είχαμε την ίδια ηλικία περίπου, αυτός ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Έτσι κατά τη διάρκεια των διακοπών και τα σαββατοκύριακα ο πατέρας του και ο ξάδερφός μου μας πήγαιναν στο στούντιο που γυρίζανε ταινίες και βλέπαμε τις σκηνές μάχης, προσπαθούσαν μας μάθουνε πως γυρίζονται αυτές οι σκηνές αλλά ούτε εγώ ούτε ο μπρους ενδιαφερόμασταν για σόου. Αργότερα ο πατέρας του κατάλαβε ότι ο γιος του ενδιαφερόταν πραγματικά για τις πολεμικές τέχνες και τότε είπε « Ω Θεέ μου νομίζω ότι τώρα είσαι αληθινός άνθρωπος.»
Εκείνη τη δεκαετία στο Χονγκ Κονγκ ερχόντουσαν πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες έτσι ο μπρους πίστευε ότι θα γνωρίσουμε κάποιον κατάλληλο και είχε δίκιο τρεις μήνες αργότερα με γνώρισε στον Yip Man. Έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω Wing Chun.
Henry: Πες μας πως είναι να μαθαίνεις Wing Chun την δεκαετία του 50 στο Χονγκ Κονγκ.
Duncan: Εκείνες τις ημέρες υπήρχαν πολλές σχολές πολεμικών τεχνών στο Χονγκ Κονγκ, ερχόντουσαν από ολόκληρη την Κίνα μετά τον εμφύλιο που είχε και όλοι προσπαθούσαν να διαφύγουν στο Hong Kong. Πίστεψέ το ή όχι εκείνες τις μέρες σε κάθε τετράγωνο υπήρχαν περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών από ότι 7/11 σήμερα χωρίς πλάκα ήταν δύσκολες εκείνες οι μέρες.
Henry: Απ’ όσο γνωρίζω μόλις τελείωσες την εκπαίδευσή σου με τον δάσκαλο Γίπ πήγες στην Αυστραλία για κάποιο διάστημα και μετά γύρισες πάλι πίσω στο Χονγκ Κονγκ και μετά πηγές στη Νέα Υόρκη στην Αμερική λίγα χρόνια αργότερα, πες μας πως είναι να διδάσκεις την δεκαετία του 70 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Duncan: Εκείνες τις μέρες όταν πρωτοπήγα στις Ηνωμένες πολιτείες φυσικά ήταν πολύ διάσημο το καράτε και το box επειδή το box είναι δυτικό σπορ και φυσικά το τζούντο που ξεκίνησε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γύρω στις αρχές του 70 από ότι μου είπανε αλλά σιγά-σιγά κατηφόρισε.
Το καράτε γινόταν όλο και πιο δημοφιλείς από το Κουνφού μέχρι την δεκαετία του 70 αλλά μετά σιγά-σιγά ξεκίνησε να γίνεται διάσημο στην Αμερική εξαιτίας του Μπρους και των ταινιών. Μου είπαν τότε ότι σε δύο μέρη ήταν πολύ διάσημο το κουνφου εξαιτίας των μεταναστών και προσφύγων, το Σαν Φρανσίσκο και η Νέα Υόρκη.
Όποτε λοιπόν είχα την ευκαιρία να εκτεθώ σε όλα τα συστήματα πολεμικών τεχνών που επηρέασαν την εμπειρία μου με το σύστημα του Wing Chun, στην εκπαίδευση και προπόνηση μου διότι ερχόντουσαν άνθρωποι στο σχολείο μου να με προκαλέσουν ή να κάνουν αγώνα sparring. Όταν άνοιξα το σχολείο μου πρώτη φορά πολύς κόσμος ήρθε να με επισκεφτεί όχι γιατί είχανε κάτι μαζί μου αλλά από περιέργεια επειδή ο μπρους είχε φτιάξει πολύ μεγάλο όνομα διδάσκοντας Wing Chun. Αργότερα πέθανε και οι εποχές αλλάξανε και η εποχή των κοτόπουλών ήρθε. Ήμουν εκεί από το 73-74 και όλοι ερχόντουσαν από περιέργεια να μάθουν αυτό το στυλ, το κινέζικο χωρίς να έχουν κάτι προσωπικό μαζί μου απλά ήθελαν να δοκιμάσουν να δουν και όταν έχεις σχολείο πρέπει να δοκιμάσεις.
Εάν λοιπόν δοκιμάσεις και χτυπήσεις τραυματίζεσαι πολύ άσχημα γιατί υπήρχαν πολύ μεγάλα παιδιά ( Big guys ) γι αυτό λοιπόν δε δοκιμάζω μπορώ να σου δείξω αν θες να δοκιμάσεις αλλά θα μπεις κανονικά αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Στην αρχή ήτανε δύσκολα επειδή δεν είχα δει ανθρώπους να παλεύουν έτσι. Δεν έχουν τρία χέρια ή τρία πόδια αλλά ο τρόπος τους ήτανε ξεχωριστός μόλις τον μάθεις μπορείς εύκολα να τον καταλάβεις.
Στην αρχή πολλοί απ’ αυτούς ήταν πολύ γρήγορη ειδικά με τις πλαγιές κλωτσιές και κάποια στιγμή τραυματίστηκα πολύ άσχημα. Μου έσπασε το πλευρό αλλά εκείνη την στιγμή δεν το κατάλαβα πάνω στη μάχη αλλά μόλις τελείωσα το κατάλαβα. Αυτό συνέβη εξαιτίας της αντίδρασης μου επειδή δεν είχα συνηθίσει να αντιδρώ σε τέτοιες κινήσεις όμως μόλις το σκεφτείς και το καταλάβεις δεν είναι τίποτα σπουδαίο απλά είναι ένας τρόπος μάχης. Καλύπτεις τα κενά αυτό το μαθαίνεις σιγά-σιγά.
Henry: Γιατί πιστεύεις δάσκαλε, ποιος είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές μεταφράσεις του συστήματος στις μέρες μας;
Duncan: Ένας λόγος είναι επειδή οι άνθρωποι στις μέρες μας είναι πολύ απασχολημένη με τη δουλειά τους ή στο σχολείο τους το ίδιο και τα παιδιά οπότε δεν μπορούν να αφιερώσουν χρόνο όπως μπορούσαν να αφιερώσουν παλιά για την εξάσκηση του συστήματος. Ένας άλλος λόγος είναι επειδή τότε όλοι οι δάσκαλοι έδειχναν το ίδιο πράγμα για χρόνια, πλέον δεν ισχύει αυτό, οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένη για να μάθουν και να αφιερώσουν χρόνο απαραίτητο για να μάθουν το σύστημα.
Ο καθένας μπορεί να σου πει μια ιστορία, φτιάχνουνε την ιστορία την λένε σε 10 ανθρώπους, οι άλλοι το αναπαράγουν και τώρα όλοι θυμούνται την ιστορία αλλά την μεταφράζουν λίγο διαφορετικά γιατί έτσι είναι ο τρόπος που μεγάλωσαν και κοινωνικοποιήθηκαν, ο καθένας έχει διαφορετικές ιδέες έτσι λοιπόν μεταφράζει και εξηγεί διαφορετικά το σύστημα και αυτό είναι ένας ακόμη λόγος δυστυχώς.
Επίσης πλέον ο κόσμος μαθαίνει σε μερικές βδομάδες ή μερικούς μήνες και γίνονται δάσκαλοι, δεν είναι όμως κατάλληλοι για να γίνουν δάσκαλοι και ότι δεν ξέρουν ή δεν γνωρίζουν το επινοούν. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Το χειρότερο πράγμα είναι ότι δεν έχουν την εμπειρία να εφαρμόσουν τις ιδέες τους, νομίζουν ότι αυτό μπορεί να δουλεύει ή το άλλο εάν κάνω αυτό. Στην θεωρία η οποία δεν είναι καν θεωρία, είναι αυτό που πιστεύουν, η άποψή τους, όμως η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Η πραγματική μάχη χρειάζεται δύο, είναι τανγκό για δύο, οπότε χρειάζεται δύο για να παλέψουνε. Τι νομίζεις ότι μπορεί να κάνει ο άλλος και τι πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις εσύ είναι διαφορετικό όταν είσαι κάτω από πίεση και κάποιος σου επιτίθεται πραγματικά.
Henry: Οπότε δάσκαλε αυτή είναι και η βασική διαφορά του συστήματος Applied Wing Chun και άλλων συστημάτων Wing Chun;
Duncan: Δε γνωρίζω άλλο κόσμο και ειλικρινά δε με δεν ενδιαφέρομαι σ’ αυτό που θέλω να δώσω έμφαση είναι ότι το όνομα Applied δεν ξεκίνησε με μένα.
Παλιά στη Νέα Υόρκη όταν ήμουν με παλιούς μαθητές μου και στην Βιρτζίνια τους έλεγα πάντα μην πιστεύετε εμένα πρέπει να δοκιμάσεις ο ίδιος να δεις αν είναι σωστό ή όχι, το να ξέρεις ότι δουλεύει επειδή σου το είπα εγώ δε σημαίνει κάτι, χρησιμοποίησε το ίδιο σου το μυαλό και δες τι είναι πιθανό και τι όχι για σένα στην μάχη.
Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του δυτικού κόσμου και της Κίνας, οι άνθρωποι και οι μαθητές στην Κίνα σέβονται την παράδοση και τον δάσκαλο και δεν τον αμφισβητούν, δεν κάνουν ερωτήσεις εξαιτίας του σεβασμού και θεωρούν ντροπή να κάνουν ερωτήσεις κάτι το οποίο είναι τελείως λάθος, γι’ αυτό και πολλοί μαθητές που μαθαίνουν πολεμικές τέχνες αντιγράφουν το τι και το πώς το κάνει ο δάσκαλος ( αντί να ρωτήσουν, να μάθουν και να σκεφτούν ) το οποίο είναι κι αυτό λάθος γιατί όταν αντιγράφεις κάποιον πότε δεν θα μπορέσεις να το αναπαράγεις 100%.
Έτσι λοιπόν ο δεύτερος ο τρίτος ο τέταρτος και πέμπτος μαθητής στην σειρά θα τα αλλάξει λιγάκι και έτσι στο τέλος το σύστημα γίνετε πολύ διαφορετικό.
Βλέπεις όλες οι πολεμικές τέχνες είναι καλές γιατί εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο στο άτομο. Πρέπει να μάθεις για κάθε κίνηση την ιδέα πίσω από αυτή, όπως και την ιδέα του τι κάνεις και γιατί εφαρμόζεις την συγκεκριμένη τεχνική την συγκεκριμένη στιγμή. Πρέπει να το καταλάβεις τελείως και όχι να μαντεύεις γι’ αυτό πρέπει να ρωτάς, αυτός είναι και ο λόγος που ο καθένας είναι διαφορετικός. Μόλις το καταλάβεις αρχίζεις και ρίχνεις το βάρος σου σε αυτό και το κάνεις καλύτερο, έτσι γίνεσαι καλύτερος από τον δάσκαλο σου και εξελίσσεσαι. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξελιχθεί το σύστημα.
Κάποιος με ρώτησε εάν μπορούν να με αποκαλούν Grand Master, και τους απάντησα ναι γιατί όχι ; Ακόμα κι αν δεν είμαι αυτός ο όποιος ανακάλυψε το σύστημα ή κατέκτησε τον κόσμο με αυτή την πολεμική τέχνη, το νόημα είναι ότι δίδαξε κάποιον και αυτός ο κάποιος έμαθε καλύτερα και έγινε καλύτερος από τον δάσκαλο του. Αυτός είναι ένας καλός δάσκαλος ένας αληθινός Grand Master.
Henry: Έχεις δίκιο αυτός είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος. Πιστεύεις ότι όλα αυτά τα χρόνια με τόσους μαθητές από το 70 80 90 μέχρι και σήμερα έχει αλλάξει ή εξελιχθεί ο τρόπος που εσύ διδάσκεις;
Duncan: Όχι ιδιαίτερα τα ίδια πράγματα κάθε χρόνο αυτό όμως που αρχίζω να καταλαβαίνω με τα χρόνια είναι ότι ο καλύτερος τρόπος να διδάξεις κάποιον είναι να τον αφήσεις τον μαθητή να διδάξει κάποιον άλλον, είναι σαν να διδάσκει στον εαυτό του εκφράζει τον εαυτό του και ανοίγεις το μυαλό του όταν ξεκινά να διδάσκει και μαθαίνει ότι του λείπουνε κάποια πράγματα ή κάποιες φορές οι μαθητές ρωτάνε πράγματα τα οποία δε γνωρίζεις ή που δε σκέφτηκες ποτέ και όταν διδάσκεις κάποιον που δεν είναι τόσο καλός όσο εσύ, δεν έχεις πίεση όταν δουλεύεις μαζί του όποτε γίνεσαι εσύ καλύτερος, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος, είναι ένα πλεονέκτημα πίσω από αυτό.
Henry: Άρα δάσκαλε εσύ τι πιστεύεις πόσο καιρό χρειάζεται ένας μαθητής να προπονείται σε πολεμικές ασκήσεις, Τσι Σάο ; Επειδή ξέρω ότι πολύς κόσμος αφοσιώνεται στο Τσι Σαο αποκλειστικά και νομίζουν ότι μόνο με αυτό θα γίνουν σπουδαίοι μαχητές.
Duncan: Αυτό εξαρτάται από το μαθητή αποκλειστικά με τον τρόπο που μαθαίνει. Όλοι νομίζουν ότι Wing Chun είναι αποκλειστικά τσι σαο και αλυσιδωτές μπουνιές κάτι το οποίο είναι λάθος. Το τσι σαο είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα στο να μάθεις Wing Chun αλλά δεν είναι τα πάντα, οι αλυσιδωτές μπουνιές είναι σημαντικές αλλά δεν είναι τα πάντα, αν δώσεις έμφαση μόνο εκεί ξεχνάς τα υπόλοιπα τα σημαντικά.
Το τσι σαο είναι ένα τα πιο σημαντικά, είναι το κλειδί του συστήματος το νούμερο ένα επειδή δεν πηγαίνουμε εναντίον της δύναμης με δύναμη ( we don’t use force against force or power against power) και αυτό μπορεί να το αποδείξει το τσι σαο.
Επίσης στην θεωρία η πιο σημαντική εφεύρεση είναι το πώς να καλύπτεσαι όχι πως να μπλοκάρεις, είναι κάτι τελείως διαφορετικό, το να μπλοκάρεις πρέπει να δεις κάποιον να επιτίθεται, το μάτι σου πρέπει να το δει, το μήνυμα πρέπει να περάσει στον εγκέφαλο και εγκέφαλος να πει στο σώμα πως να αντιδράσει εναντίον αυτής της επίθεσης, έτσι θα είσαι πάντα ένα βήμα πίσω από τον επιτιθέμενο αλλά μέσω του τσι σαο είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να μάθει να καλύπτεται πριν δεχθείς το χτύπημα και μαθαίνεις – ξέρεις και αντιλαμβάνεσαι το χώρο γύρω σου, έχεις τα ανοίγματα σου και τον χώρο σου καλύπτεσαι και επιτίθεσαι ( conquer = κατακτάς ) αμέσως, την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα.
Αυτό θα σε βοηθήσει. Ένα βήμα μπροστά ή μισό βήμα μπροστά είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτό πολύς κόσμος μπερδεύετε ότι το τσι σαο είναι απλά να μάθεις την ευαισθησία αλλά η αλήθεια είναι ότι μόλις κάνεις επαφή τότε θα μάθεις να αντιδράς πραγματικά πίστεψε με αν δοκιμάσεις με τον Τάισον και σε ακουμπήσει τότε θα δεις την πραγματικότητα.
Το τσι σαο είναι σαν τα μαθηματικά συν πλην πολλαπλασιασμός είναι πολύ σημαντικά αν δεν μάθεις αυτά δεν μπορείς να γνωρίζεις τα υπόλοιπα μαθηματικά όπως τριγωνομετρία ή άλγεβρα. Χρειάζεσαι τα βασικά αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνεις μόνο εκεί. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι κάνω την πρώτη φόρμα 50 χρόνια. Είναι σαν να κάνουν το ΑΒΓ για 20 χρόνια αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούν να γράψουν ποίηση ή έκθεση ή να γράψουν βιβλίο με μόνο την αλφαβήτα.
Henry: Δάσκαλε τελευταίες σκέψεις. Τι θα ήθελες για την κληρονομιά σου και για την συνεισφορά σου στο σύστημα; Πως θα ήθελες το Wing Chun να εξελιχθεί;
Duncan: Δεν έχει να κάνει με το πως θέλω εγώ να εξελιχθεί ο άνθρωπος βλέπεις ότι πολλά πράγματα αλλάζουν παλιά χρησιμοποιούσαμε άλογα και ποδήλατα τώρα χρησιμοποιούμε αυτοκίνητα και έχουμε διαστημόπλοια ο κόσμος γίνεται έξυπνος κάθε μέρα και εξελίσσεται κάθε μέρα. Το πρόβλημα με της πολεμικές τέχνες είναι ότι έχουν πάρει την κάτω βόλτα. Είναι η κληρονομιά μας, κομμάτι της ιστορίας μας, όμως δε γινόμαστε καλύτεροι από τους παλιούς όχι επειδή δεν είμαστε αρκετά έξυπνη αλλά επειδή δεν το χρειαζόμαστε και εξαρτιόμαστε από άλλα πράγματα όπως τεχνολογία. Ναι μαθαίνεις την χορογραφία ναι μαθαίνεις κινέζικα μπορείς να τα βάλεις σε έναν υπολογιστή και να γράψεις τις λέξεις αλλά ο κόσμος συνεχίζει να δουλεύει πάνω σε αυτό σαν τέχνη, σαν την ζωγραφική ναι μπορείς να πάρεις μια φωτογραφία με την κάμερα σου όμως δεν είναι το ίδιο. Ακόμα συνεχίζουμε να το κάνουμε όχι επειδή δεν είμαστε καλύτερη από ότι ήταν αυτή παλιά γιατί αυτή ήτανε καλύτερη από εμάς επειδή πέρασαν περισσότερο χρόνο πάνω σε αυτό και ελπίζω να διατηρήσουμε την παράδοση και την ιστορία αυτών των ανθρώπων που ήτανε καλή σε αυτό ώστε Ώστε να κρατήσουμε τη φλόγα ζωντανή.
Henry: πιστεύω ειδικά μετά την πανδημία, οι προπονήσεις μας βοήθησαν πολλούς μαθητές στην φυσική τους και νοητική τους υγεία.
Duncan: Αυτές τις μέρες κανείς δεν θέλει να πολεμήσει ή να παλέψει γιατί θα καταλήξει φυλακή ή στο νοσοκομείο. Είναι καλό να έχεις την αυτοπεποίθηση, είναι η καλύτερη πληρωμή του συστήματος, είναι η αυτοπεποίθηση όταν ξέρω ότι μπορώ να διαχειριστώ όποια κατάσταση και αν προκύψει.
Κάποιοι όμως λαμβάνουν την λάθος ιδέα ότι πριν γίνει κάποιος καλύτερος και πριν μάθει πώς να διαχειρίζεται τον εαυτό του δείχνετε. Όπως όταν κάποιος λέει ότι έχει πολλά λεφτά δείχνει ότι έχει πολλά λεφτά αγοράζοντας ρούχα κτλπ. Ένας που πραγματικά έχει λεφτά δεν ενδιαφέρεται να το δείξει. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος αποκτούν υπερβολική αυτοπεποίθηση και όταν λένε ένα ψέμα για τη ζωή τους 100 φορές αρχίζουν και το πιστεύουν οι ίδιοι.
Henry: Σε ευχαριστώ πολύ δάσκαλε που βρήκες το χρόνο να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη αυτή την κουβέντα, σημαίνει πάρα πολλά για εμάς και για πολύ κόσμο εκεί έξω, μαθητές σε όλο τον κόσμο που θέλουν να μάθουν. Ελπίζω όλοι να απολαύσετε αυτή την όμορφη συνέντευξη όσο εγώ θα σας δω την επόμενη φορά.